Toprağa Hasret Yağmurlar

Toprağa hasret yağarken yağmurlar

Burcu burcu kokar toprağın teni

Bir şey hatırlatır bize çamurlar

Neyden yaratılmış insan bedeni?

Duymaz mısın gök gürlemelerini?

Sevinç çığlığıdır çakan her şimşek

Doyum olmaz seyre şekillerini

Sanma ki atılan havai fişek

Suyu damla damla emen bitkiler

Alır topraktan her türlü gıdayı

Tek elde toplanmış belli yetkiler

Duyar gibiyim şükreden nidayı

Sevdiklerimiz hep toprak altında

Bundan mıdır saçılan güzel koku?

Hakikat şudur ki haddizatında

Yağmurla beslenir hücreyle doku

Kabir, topraktaki son durağımız

Kefen bezidir sade bizim olan

O bizi bekler biz gün sayarız

Ölüm gerçek, gerisi yalan dolan…