Sesimi duyan var mı?

Size de bazen olur mu bilmem, sanki hiç beni duyan, anlayan yokmuş hissine kapılırım.

Hani Üstad Necip Fazıl Kısakürek;  Destan adlı şiirine giriş yaparken “Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!/Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak” diyor ya öyle işte

Sanki dünya yıkılmış ben altında kalmışım gibi…

Belki de yazmak tam da bu zamanları beklemekte kim bilir. Bende öyle yapıyorum.

Yine Üstadın “Beni kimsecikler okşamaz mâdem;/Öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!” diyerek sığındığı gibi, ben de kalemimi ve kâğıdımı alıp, madem kimse duymuyor beni yazayım tüm diyeceklerimi deyip başlıyorum yazmaya.

Bakalım bu sefer okuyan olup, okuduğunu anlatacak çıkacak mı?

SESİMİ DUYAN VAR MI? HEY!

Yıllardır haykırıyorum

Sesimi duyan var mı? Hey!

Cazgırca çığırıyorum

Sesimi duyan var mı? Hey!

Ne söylenmişti sizlere

Neyi sundunuz bizlere

Mil sokmalı kör gözlere

Sesimi duyan var mı? Hey!

Dinin “çalış” der, yatarsın

Yüksekten atar tutarsın

İnsan şekilli mantarsın

Sesimi duyan var mı? Hey!

Efendiler, beyler bakın

Yanlış anlamayın sakın

Bu hızla sonumuz yakın

Sesimi duyan var mı? Hey!

Halil, haykırmaktan yılma

Sakın susanlardan olma

Ya Hak! De, haktan ayrılma

Sesimi duyan var mı? Hey!