Ömür; iki nefes arası…

Ömür; iki nefes arası süreç

Dün var olanlar bugün yok olacak

Ölecektir elbet her doğan er geç

Dünya kaygısı orda son bulacak…H.M

Sevgili Dostlar;

     Sizlerde de olur mu bilmem ama ben bazen oturur uzun uzun geçmişi, geçmişteki merhaba dediklerimi düşünürüm. Mutlu olduğum anılarım olduğu gibi kaybettiğim yakınlarıma üzüldüğümde olur. Üzüntüm daha çok “neden bu insanlara daha iyi davranamadım” şeklinde olur. Aslında iyi davranmadım değil de, daha iyi davranmadım diye hayıflanırım. Ne yazık ki gidenlerin arkasından gidilmiyor. Herkes sırası geldikçe bir bir gidiyor bu dünyadan.

     İşte sıra bu sefer sevgili kayınvalidemde idi. Allah’ın süre olarak verdiği ömür artık dolmuş, her nefsin tadacağı ölümü O’nun da tatma zamanı gelmişti. Her ne kadar bizler “daha zamanı değildi” desek bile…

     Sevgili Peygamberimiz(s.a.v): “Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahret için çalışınız” derken;  biz kulların ne kadar dünyaya düşkün olduğumuzu, ölmeyecek gibi dünyalık peşinde koştuğumuzu ama ne kadar koşulursa koşulsun bunun sonu olmadığını, dolaysıyla da “ne zaman öleceğiz” demeden “yarın ölecekmiş gibi” ahret için çalışmamız gerektiğini kesin bir dil ile ifade etmektedir.

     İnsan böylesi acı olayda bile zamanla alışkanlık gösterebiliyor. Belki de daha tecrübeli olup Allah’a karşı boyun bükmekten başka çare olmadığını iliklerine kadar anlayabiliyor. Önce annemi kaybettim peşinden babamı… Daha sonra kayınbabamı kaybetmiştim ki bu sefer de kayınvalidem Hakk’ın rahmetine kavuştu.

  İnsan bir dostun varlığını böyle zamanlarda daha çok arıyor. İstiyor ki, Allah’ın emri olduğunu bir de onlar hatırlatsın, hiç aklından çıkmasın, böylece onlardan da destek bularak ayakta durabilsin.

    Sevgili Dostlar;

    Bu vesile ile bu süreç içerisinde bizleri yalnız bırakmayan eş, dost ve akrabalara; gelmek isteyip de gelemeyen ancak telefon ile arayıp baş sağlığı dileyen tüm yakınlarıma teşekkür ederim. Allah tüm geçmişlerimize Rahmet etsin inşallah.