Nefretin Çocukları (21)

Erişpa!   

—Sizler… Siz… dejik misiniz, yoksa Süryani mi, yoksa Ermenimsiniz kimsiniz!                        

Sizi ilk gördüm buralarda, nerdensiniz, nerden gelirsiniz. Nereye gidersiniz kimsiniz!

Bedir ağa

—Dedik ya hanım ağa biz dilenciyiz ama ne dejik ne de Süryani’yiz biz Ermeni’yiz.

Ermeni dilenciyiz yoksuluz dejikler içinde yanalız kalmışız, başsızız ayaksız! 

Bedir  ağanın Erişpa ya ‘’biz ermeni halkındayız’’ sözü bir ödül gibiydi sanki   babası berj’in divanına gidebileceklerdi ödüldü işte babası ermeni nin ustun ırklığını savunan asil bir ermeni idi ermeni den başka kabul etmezdi divana bu dilencilerin ermeni oluşları bu otakta belki günlerce, kalmaları demekti

Sanki Bir mutluluk iksiriydi dilencilerin ermeni oluşlar. Ödüldü işte…yüreğe dair!

Erişpa

—Misafirler bekleyin babam berj ağa ya geldiğinizi duyurayım öyle alayım sizi içeri

—Hay, hay bekleriz küçük hanım ağa… Bekleriz! Hay hay!

Diğer atlılarda yetişmişti bedir ağaya onlarda usulca atan indiler, yere çömel oturdular…  

   Aç ve mağdurmuş gibi davranmak zorundaydılar, öyle anlaşmışlardı!

Erişpa, sabah kavatlısına oturmuş babasına…

Erişpa.

—Baba demin gelen atlılar seninle görüşmek isterler.

Berj ağa.

—Ne isterler

Erişpa.

—Dilencilermiş!

—Kov gitsin.

Erişpa.

—Ama baba…

Berj ağa.

—Kızım kov, Dejik, mejiktir kov diyorum ne oldu sana kızım kooooovvv gitsin, gitsin dedim

Erişpa.

—Ama baba biz ermeni milletindeyiz diyorlar!

Boğazına kadar yemek depolamakla meşgul olan berj ağa, ansızın durur ve meraklı bir ses tonuyla…

Berj ağa

—Alaaa gelsinler bakalım kızım dertleri ne imiş, ne isterler bak, dejik olmasın bunlar, kalleşlerdir! Haaaa  i..b..n..ler Bilirim onları bakma, onlara. Biz Ermeni’yiz Demelerine ya…

Bedavacıdır onlar… Bu otak ermeni otağı olduğunu bildiklerinden bu oyunu yapmış olabilirler peki… Peki! Gelsinler, gelsinler anlarız! Anlarız kim oldukları

Erişpa,

—Üçü demi gelsin baba!

Berj ağa!

—yok, birini al diğerleriyle hizmetçiler ya da kardeşlerin avdan gelmişse onlar ilgilensin…   Al  al birini içer ye! Ha de sorgulayalım, bakalım gerçekte kimmiş bunlar he kızım!           

 Can kıızzıımm!

Erişpa.

—Peki baba. Siz bilirsiniz, hemen çağırayım.

Erişpa çadırdan çıkarken, halen içi titriyordu bu sabahyıldızı gibi gönül semasına doğan bu yabancı gerçek miydi? Gözlerini test etme adına aceleden dışarıya ilerlerken on metre uzunluktaki çadır gönül sabırsızlığında, o kadar uzak kalıyordu ki aşk dedikleri bu muydu aman Allah im bu bir felaket. Olur, eğer dilenci iseler ve ermeni değillerse …                  

  ‘’Ne talihsizim’’ dedi içinden keşke ağa kızı olmasaydım. Nasıl düşünebilmişti bu kısa zamanda… Erişpa. Sabırsızlıkla çadırın dış kapısını açar açmaz gözleri yüreğinin emriyle az önce meçhul yapancıyı arama zahmetine girmeden göz görmüştü bir kere daha…

Gönül zindanına mahkûm etiği bu meçhul yabancıyı

Erişpa.

—Hey… Misafirler sizi bekler babam Berj ağa… Biriniz tek gelsin diğerleri dışarıda kalsın.

Bedir ağa.

— Peki, ala, Ben geliyorum!

Erişpa.

—Yabancı dur… Yabancı dur bakalım, sen babam berj, i tanıyor musun? Yalana tahammüllü yoktur, bilesin kelene mal olur yalanın bilesin haaaa!

Eğer dejiksen tüm ısrarlara rağmen burada kalmayasın, eğer Ermeni’sen, fazla konuşmayasın

Sonra sana yazık olmasın! Berj ağanın  hükümdarlığıdır, bura yanlış yapan ölür!                                                       Bedir ağa.

—Ala. Başım size feda lakin berj ağayı tanımam ama namını duymuşum! dedim ya biz dilenciyiz ve Ermeni’yiz selam getirmişiz uzak diyarlardan adaptır bizde büyük lafı dinler öyle konuşuruz…

Erişpa.

— Berj ağa babamdır babamın sınırını bilin bilin ki, istedim sağ kalasınız, başınız gövdenizde kala

Bedir ağa.

—yok, korkma küçük hanım ağa, Bizim yüreğimiz kuş misali elimizdedir dilimiz de değildir.

Konuşmayız, konuşmayız. Siz merak buyurmayınız!

Erişpa.

—Bir kez daha sorarım dilenci misin Müslüman mısın? Ermenimsiniz gerçekten, gerçekten doğrumu dersiniz?

Bedir ağa.

—Küçük hanım ağa, burası ibadet hanemidir ki. Beni sorguya çeker oldun! Hem de kapı eşiğinde! Dedim ya otak otak, çadır çadır gezer, dileniriz yoksa rızanız, çeker gideriz,  

bir yol verin derdimize aman diler çare ararız. Biz biliriz ki siz hanım ağasınız bizde ağayla konuşmak isteriz, bakarız gülsünüz ama diken olur yol vermesiniz! Lakin biz vallahi dilenciyiz

Erişpa

—Sen ne küstah bir dilencisin, kelen iki dudağımın arasındadır, doğru konuş…

Burası ne bir ibadet hanedir ne de ben bir rahibeyim, ne de azize…   

 Görüyorum ki Pekte şiire heveslesin maşallah, maşallah! Dilencilik mesleğini iyi icra eder durursun çokta cesaretlisin Ben berj ağanın kızıyım hanım ağalığım o kadardır!  

Erişpa, nasıl bunu diyebilmişti ben gönül dağında yanlız kekliğim demek istemişti al beni al ben bekârım yok sahibim yok demişti sanki nasıl diyebilmişti Birden çadırın içersin den…

sinirli çıngırdak bir ses tonuyla…

(Devam Edecek)