MAHZENİM

Rüyamdaki uyku onun düşleri

Bir ayna gibi beynimin tasviri

Açıpta gözümü dalsam hülyaya

Nice rüyalar engeldir uykuma

Karanlık gecede bir şafak sökse

Geçmişin düşü mahzendir beynime

Yerin altından sesler duymaktayım

Topraktan göklere rahmet yağmakta

Bir kışın baharında güneş açsa

Üstüme beyaz örtü olur yağmur

Rüyalarım yokluğunun mahzeni

Müebbet hükmün o vicdan sesleri

Yırtıversek yeni çağın karnını

Ve deşip çıkarsak eski geçmişi

Denizi  kaynatan kömür közleri

İnce fikirde yanan ateş sanki

Şimdinin göstermelik renk cümbüşü

Eski albümün beyazlığında gizli

Bir cemiyet ki zahirde susan yok

Öyle bir çağ ki içinde insan yok

Aylanmış yılların takvimlerinde

Dakikalar saatleri doldurmaz

Bir de bilsen sevgi denen organı

Dokunup görsen attığı çığlığı

Kırık kadehte insanlık badesi

Tatlanmış bir su ağızları yakan

Dostluk şarabını içip doyalım

Guruldasın acıkan tok karınlar