Cumhurbaşkanım çok oluyorsun!

Selam dostlar!

Ben beni bilirim benden öncesi kâğıt kalem!

Anlamadım hayattan Yaş elli inişte ömrüm.

Kimi etniğimi dağa çıkardı, sözde benim için…

Kimi beni savundu, Ankara’da refahım için…

Kimi on beş temmuz oldu on iki Eylül edepsizliğinde…

Çok oluyorsun cumhurbaşkanım sen bunlara dur dediğin için.

Efendiler, sözde vekilimdi tokluluklarında biz hep açtık…

Onlar ğeyirirken biz yine hep yutkunduk, korktuk sustuk…

Beş yavru ile bir sabah bir sabah mutlu olmayı bekledik!

Anneye babaya hayırsız evlat, evlada hayırsız baba olduk…

Onlar, efendiler, çok akıllı biz onların yanında cahil kaldık!

Çok oluyorsun cumhurbaşkanım sen bunlara dur dediğin için.

Yedi düvele, ‘’siz bilirsiniz’’ dedik, ceddimizden utanmadık…

Biz soydan aslanken, kaç çardona, ağam paşam dedik…

Gelen vurdu giden vurdu,’’demokrasi’’ dediler biz bilemedik!

Tek dişi kalmış soysuzlara bilmem kaç kez boyun eğdik!

Rabbin ayetlerini az bahaya sattılar, ağladılar Allah için inandık!

 Çok oluyorsun cumhurbaşkanım sen bunlara dur dediğin için.

Bilmem kaç zebani ile tank oldular mermi oldular yağdılar…

Ömerleri Fethileri belki de Ayşeleri Fatmaları şehit ettiler…

Onlar bilemediler, unuttular bura Anadolu biri bin ettiler.

Türk, Kürt, Arap tek millet tek bayrak, bizim bizim artık yarınlar.

Seninle çok olcağız, milyon kere çoğalacağız yedi düvel gelseler…

Sen Allaha emanet biz sana ne olur çok olmaya devam et.