Güneşi tutsak edilmiş kader mahkûmları umut ediyor…
Güneşi görme adına…
Valla hâkim beyin söylediği doğrudur…
Kanun kanundur… Yasa yasadır… Lakin…
Kimi vicdan der kimi cüzdan der…
Kimi siyaset der kimi unvan der… Derler de ne çare
Fakir fukara ne der asıl ona bak usta…
Hayırsız evlat sancısından çıkmış bir kere mil çarkından…
Dön babam dön neresin den bakarsan bak, yokluk be usta!
Ne terör…
Ne vatan hainliği
Hani vardı ya usta, denetim serbestliği yaaa bir ihlal vay anam vay!
Artı beş ay…Yat babam yat…
Hasta mahkûma neden rapor aldın diye ceza kestiler be usta!
Kime anlatacağız ki usta
Valla hâkim haklı… Savcı haklı…
Peki, kim haksız? Adalet mi vicdan mı cüzdan mı?
Yoksa toplumun taaa kendisi mi? Yoksa ben mi?
Akıl durmuş bir kere neyi analiz etsin ki…
Duygumun her katresi şefkatle cilalanmış bir kere…
Ben babayım canımdan can… Canından can var…
En küçüğü dört yaşında adı BİLAL…
O babaya hasret, ben oğluma…
Ben hepsine kurban…
Bilal’e cevap veremiyorum artık yoruldum be usta…
‘’Babam niye gelmez’’ sorusuna ne diyeyim
Bir yudum özgürlük ne eder usta… Bilmiyorum ki usta!
İşte ben böyle bir babayım!
Konuşamayan, suskun, yorgun, her tarafım arabesk…
Eee çıkarın şu affı da da köpeğiniz olayım…
Bir o kaldı be usta!
Haşaaa asla meydan okumam…
Vatanım vatan…
Bayrağım namusum…
Ben işte öyle bir babayım USTAM
Dedik, en has damar duygularımızla…
İsteyen gül atar isteyen diken saplar
Gül de bizim dikende hoş kal iyi ramazanlar .
