Selam dostlar.

“Kalkın bir zılgıt çalın, haraç edin yarınımı”…

Kime anlatayım derdimi babo…

Millet gider aya; biz geri, geri kaldık yaya…

13 yıl öncesine döndü yine kaderim…

13 yıl önce doktor yoktu; hastane yoktu…

Şimdi de ne hastane var; ne doktor…

Her yanım hayal, her yanım bürokrat,

Her yanım badigart, her yanım korku…

Halim o hal, hani derdime dermanım…kimse ağam!

Anlatıyoruz bak işte siyasetten uzak, vatandaş halimle!

Kim kime yandaş, kim kime kardeş  bilmem!

Lakin biz döndük 13 yıl öncesine!

Gidin, denetleyin! beş yüz yataklı hastaneyi…

Her yanı badigart, her yanı mikrop, her yanı pis…

Bulursanız bir doktor, o hasta, siz hasta…

Kim çözecekse aha meydan, aha vatandaş…

Anla be kardeş!

Doktora yetişmez oldu Ayşe, Fatma, Elif.

Kaldırımda doğar oldu benim Mehmet’im.

Nerede benim bin yedi yüz yataklı hastanem…

Neşter yok, olan hastane de çok uzak!

Elde yok, avuçta yok, taksi tutacak para yok!

Bilmem ki halim ne olacak…

Halim o hal, hani derdime dermanım…kimse ağam!

Nuri şerbetçinin dediği gibi…

Delileri Alimlere bağladım, kara cahiller aradan çıkmıyor dede

Doğum hastanesi nerede; her gün doğan çocuğa…

Halimiz budur Ankara, bil diye yazdık…

Anla be kardeş!

Ya derdimize derman, ya da siz bilirsiniz!

Vatandaşı biz böyle yazdık; az buz halimizle…

İnanmasanız bakın! gizli, aşikar olan halimize…

Demeseniz eğer, ‘bu ne hal’ kalemimiz elinizde kırın gitsin!

Selam olsun bizi anlayana, anlamayan merhaba desin anlatalım!

Biz dedik isteyen gül atar; isteyen diken, gül de bizim diken de.