Karı koca ertesi gün erkenden  devlet hastanesine gidip, bir psikiyatri uzmanıyla görüştüler... Doktor, tahmini elli beş, altmış yaşlarında, pamuk gibi bembeyaz saçları olan, babacan görünümlü biriydi... Her ikisine, eliyle karşılıklı konulmuş koltukları işaret ederek; oturmalarını söyledi...

Gözlerini ikisinin üzerinde biraz gezdirdikten sonra Ahmet'e dönüp ne gibi şikâyetleri olduğunu sordu...

Ahmet:
-Sormayın hocam... İnanın nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum! Diyerek, bir kaç dakika içinde  neler  yaşadıklarını tüm teferruatıyla anlattı... Ahmet’i can kulağıyla dinleyen doktor; bir kaç testten sonra Selma'ya daha önceden böyle şeyler görüp görmediğini sordu.
Selma:
-İlk defa başıma geliyor hocam. Küçüklüğümden bu yana böyle şeyler ne duydum nede yaşadım.
Doktor:
-Şimdi sana bir iki ilaç yazacağım... Kullan, haftaya yine gel. Duruma göre bakar, bir değerlendirme yaparız...

Bu arada, reçeteyi yazarken de, her ikisiyle sohbetini sürdürmeyi ihmal etmedi...

Ahmet’ten oturduğu evin nerede olduğunu  öğrenen doktorun birden çehresi değişti... Kendi kendine konuşur gibi:
-Allah Allah..! Bundan öncede oturduğunuz evle ilgili bazı söylentiler kulağıma gelmişti; ama doğrusu pek itibar edip, inanmamıştım...
Ahmet heyecanla:
-Ne duydunuz hocam o evle ilgili.? O evde ne  olmuş olabilir ki..? 
Doktor biraz düşündükten sonra Ahmet'e bakıp sözlerine devam etti.
-Söylentilere göre o evde tahminen on altı, on yedi yaşlarında bir kızcağız katledildi...Tabi bunun cinayet olduğunu çevredekiler söylüyor;kızın akrabaları da tam tersini... Beyanlarına göre, bir hastalık sonucu götürüldüğü hastanede vefat etmiş. Bilemiyorum , belki doğrudur;belki değil... Töre cinayeti de olabilir...İhtimaller muhtelif. Öldürenler de kızın abisiyle amcasının oğluymuş güya... Yine anlatılanlara göre, o olaydan sonra evin sahibi bilinmeyen bazı nedenlerden dolayı binasını  emlakçıya verip; kendisi de ailesiyle birlikte Tarsus'a gidip  yerleşmiş... Her ne kadar o binadan bir daireyi kiralamak  veya almak isteyenler olmuşsa da, bir aydan fazla duran olmamış...
Ahmet:
-Peki, sebep nedir? Onları kaçırtan şey ne olabilir ki?
Doktor:
-Güya  o evde bir takım paranormal olaylar yaşanıyormuş.Gülerek,"Hay aksi..! "Ben de kalkmış, size neler anlatıyorum..! Ama siz bu hurafelere pek de itibar etmeyin. Şahsen ben inanmam; size tavsiyem, siz de inanmayın!

 Hastane çıkışı Ahmet; Selma’ya,
-Gel aşkım, bugün sana Mersini  gezdireyim... Nasıl olsa yarın tatil... Hem gezip dolaşmak sana  iyi gelecektir. Bir müddet deniz kenarında yürür; yorulunca da gider bir restoranta karı koca baş başa  yemek yeriz...
Selma gülerek,"Tamam  haydi öyle yapalım kocacığım... "deyip Ahmet'in koluna girdi...

Akşam eve geldiklerinde hava epey kararmıştı. Kapıyı açıp eve girdiler.

Selma:
-Amma gezmişiz...Yorgunluktan düşüp bayılacağım nerdeyse..!
Ahmet:
-Al benden de o kadar..!
Selma:
-Bu yorgunluk deliksiz bir uykuyu kaçınılmaz yapar şimdi.
Ahmet:
-Meğer karım bir filozofmuş da haberim yokmuş  diyerek gevrek gevrek güldü...

O gece karı koca epey sohbet ettikten sonra pijamalarını giyip  yatağa girdiler... O ana kadar anormal herhangi bir durum yaşanmadı... 

Yorgunluktan olsa gerek,  yatağa girer girmez, derin bir uykuya daldılar...

Yatalı epey olmuştu. Birden yatak odasının kapısı iki defa şiddetli bir şekilde  vuruldu... 

Karı koca ikisi  yataklarından fırlayıp; korku dolu gözlerle  birbirlerinin yüzüne baktılar...

Ahmet:
-Dış kapıyı kapatmamış mıydık?
Selma:
Kapattık biliyorum ama..!

Ahmet kapıyı yavaşça açıp, mutfakta büyükçe bir bıçak alıp; dış kapıya yöneldi.

Selma arkasından,
-Ahmet dikkatli ol! Fazla uzaklaşma... Çok korkuyorum..! "
Korkma!"dedi Ahmet.
-Dışarı bakıp hemen dönerim...
Selma çarpan kalbinin üstüne elini koyup Ahmet’in dışarıya çıkışını izledi...

Dışarıda başı boş dolaşan bir iki köpekten başka ortada kimsecikler yoktu... Ahmet binanın etrafını  bir iki defa turladıktan sonra, dış kapıya doğru yürümeye başladı.

Birden Selma’nın attığı korkunç bir çığlık; Ahmet'in aklını başından aldı adeta... Binanın dış kapısına doğru hızla  koşarak seslendi.
-Selma geliyorum korkma..! Bak yetiştim işte...

Karısının yüzü o günkü gibi bembeyazdı yine... Korkudan fal taşı gibi açılmış gözlerle duvardaki sabit bir noktaya hipnotize olmuş gibi bakıyordu...