Dünya sağlık örgütüne 2021 yılı, sağlıkçı yılı olsun diye başvuruda bulunup, kendi sağlıkçılarımıza haklarını veremedik.
Herkes pandemide evlerine kapanıp istirahat ederken, onlar evlerine hiç gidemediler.
Pandemiye rağmen, Üstüne mobbing yediler.
Tek ödenek beklerken, ek ödenek dahi alamadılar.
Ameliyathanelerde acil vaka dışında alınmayacak denilip, döner sermayeyi düşürdüler
(yapılan her vakayı da endikasyonla acil gibi gösterdiler).
Hasta olduk yetmedi, sağlıkta şiddet cabası.
425 sağlık şehidi verildi, Hayatını kaybeden Kişiler meslek hastalığı bile sayılmadı.
140 binden fazla sağlık çalışanı kontamine oldu.
3600 ek gösterge yok(Seçim vaadi).
Sözleşmeliye kadro yok.
4d daimi işçiye tayin hakkı yok.
Uygulanabilir şiddet yasası yok.
Atama yok.
Yıllık izin yok.
Emeklilik yok.
İstifa yok.
En komiğide bu ya, Zam var dediler 0.80 krş yaptılar(sözde yapıldı)
Hakkınız ödenmez dediler, gerçekten ödemediler.
Sağlık çalışanları; Bitti. Tükendi. Yoruldu.
Bunca yorgunluk, tükenmişlik ve bitkinliğe rağmen şiddet’e meyilli olan, tedaviyi reddeden; hasta ve hasta yakınlarına, şifalı bitkiler kitabı dağıtılmalı.
Sağlık çalışanları “grev hakkını” elde edemediği müddetçe, kapalı kapılar ardında yapılan pazarlıklardan ve iki dudak arasından çıkacak kararlardan kurtulamayacaklardır.
Biz sağlık çalışanları pandemi boyunca yok sayılan, unutulan, ayakta uyutulan meslek gruplarıyız. Elbette pandemi gibi durumlarda en ön safta, herzaman, her yerde görevimizi laikiyle yapacağız. Ancak; yenilen haklar, tutulmayan sözler ve itibarsızlaştırılan mesleğimizin alkışlarla uyuyulmasına izin vermeyeceğiz.
Salgının sorumluluğunun yurttaşlara, yükünün sağlık çalışanlarına yüklendiği;
SöZde sağlıkçı yılıydı..
