"Pirincin siyah taşlarından değil beyazından kork"

Pek çoğumuz en yakınlarımızdan üzüntü duyar, incinir kırılırız.
Sevmeyi saygıyı samimiyeti kısaca gönlünüzü sofra gibi senelerce açmış bağrınıza basmışsınızdır.
O güvendiğiniz derdinizi paylaştığınızdır.

Ama bir gün, işte o bir gün beklemediğinizden bir söz yada bir tavır
dünyayı başınıza yıkar.
Gününüz zehir zıkkım gününüz akşamınız haram olur.
Gayet normaldir üzülüp incinmen, seven sen.

Üzülmen üzüntünü kafanda gezdirmen sana bir yüktür, bir an evvel 
kendini toparlayıp şimdiki yaşamına dört elle sarılman, çünkü hayat bazen tatlıdır hep tatlandırman sadece senin elindedir.
İNSAN HAK ETTİĞİ KADAR DEĞER ALMALI
Üzüntünün kaynağı karşındaki değil daim sensindir.
Aslında sen aslı olan yakınlığı gösteriyorsun fakat o taşıyamıyor değerini anlamıyorsa hak ettiğinden fazlasını vermen seni suçlu duruma sokmaktadır.

Bir bardak çay çok sevdiğin bir şarkı akşam uyuyunca sabahın güzelliği seninle olacaktır.
Ama İnsanız!.