Zabit başı.
—Bilakis Berj ağa bilakis, O Köyde kim varsa şimdi kodeste, zindandadır bu olayda kim varsa her kes şüphelidir tahkikat esnasında bu gibi şeyler lüzuma zuhur eder. Sen gelesin!
Zabit başı.
—Geliriz biz bu ülkeyi severiz paşa demişse biz geliriz. Vah vah papaz efendi vah geliriz, geliriz! Siz sağ selim yapın tahkikatınızı! Geliriz…
Berj ağa Siverek te verdiği ifadede gayet vatanperver gözükmüş, Haftalarca kalan Hayrabed, e O kadar güvenmişti ki neyi varsa anlatmıştı ajan olarak o otakta görev yapan asıl adı bedir olan Hayrabed, yaşadığı kısa dönemde otakta asıl görevini, unutmuş gözükse de aşk mahkûmu olmuş yüreğine hükmedemez bir haldeyken tek çarenin erişpaya gerçeği açıklayıp oradan uzaklaşması gerektiğini anlamıştı bedir ağa ya da Hayrabed.
Erişpa, Sabahın erken bir zamanında hamur yoğurmak için çadırın hemen önünde duran dev küpten helkelere su doldururken birden aşık olduğu hemen yüz metre karşısındaki çadırda yatmakta olan Hayrabed,in çadırına gözü ilişir, içindeki sevda ateşi içindeki şüpheyi kanıtlayan bir gölge hareketini görür ve helkeleri yavaşça yere bırakarak yavaşça Hayrabed,in çadırına doğru yaklaşır, biraz daha dikkatli bakınca anlar ki bu çadırdaki kişi namaz kılmaktadır.
Erişpa bir hırsız marifetiyle yavaş, yavaş çadırın kapısını açar namaz kılan kişinin Hayrabed olduğunu görür, şaşırmaz çünkü şüpheleniyordu saygı ile namazını bitirmesini bekler.
Hayrabed, namaz son rikkatinde selam verirken erişpayı görür ve duasın kesmeden namazı bitirir.
Erişpa.
—Ey yüreğime güneş gibi doğan adam bilmelisin ki ben sana esirim artık, anlarım ki İslamsın… Ben İslam, a sevdalı İslam sevdasına sevdamla yürümeliyim sonuç ölüm de olsa
Babam Berj ve akrabalarım seni böyle görseler yaşatmazlar, korkum odur ki kılına zarar gelirse ışık bana haramdır. Ölüm bana şarttır hangi millettensin, hangi aşirettensin bilmek hakkımdır artık, sen ne dersen de kabulümdür. Bu can senindir ama bileyim sen kimsin.
Hayrabed.
—Erişpa, Zalimliğin ve nefretin içersinde yetişmiş reyhan gülü. Beni rüya say görmemiş ol
Ben Müslüman’ım sizin dediğiniz gibi ben Dejik im sende ermeni kızısın seni bana vermezler, Bu yalan halime verseler bile o gün dönme zamanında ne dersin ne yaparsın hem ben…
Erişpa.
—Hem sen ne
Bedir ağa.
—Ben evliyim gerçek adım Bedir ağa kürdüm hoşinliyim Süleymanlardanım, davam vatan, a hizmettir, Bu ulusun bir neferiyim Böcekbaşıyım (mit)
Bu kadarını derim gel sen beni dinle beni unut sabah gün doğarsa gideceğim yapma uzak dur benden. Ben baban Berj den korkmadım, senden korktuğum kadar!
Erişpa.
—Benden neden korkarsın ben insanım insan, etten kemikten ama velâkin… Gönlüm aklıma hükümdardır şimdi! Şimdi değil ilk gördüğümde esirinim artık… bu can ve bedenim senindir Kabul etmesen eğer bir avuç toprak müstahakımdır yemin içerim!
Evli oluşun bana mani değildir haneyi ruhun bahçesine bir gülde ben olayım. Bedir ağam.
Bedir ağa.
—Hanem dünyevi olarak açtır yokluktur her hane gibi, ahiretti ise Berhtir denizdir elbette gönül bahçemde rehan gül olman kabulümdür ama velâkin… Beni dinle olmaz unut derim.
Göm yüreğine beni ve unut bunu rüya say hayal say!
Erişpa.
—Ben seni dinlerim bedir ağa dinlerim de. Gönlüm yüreğim beni kayda almıyor ki aşk dediğin meşakkatli yoldur dikensiz olmaz bu sevdadır ağrısız olmaz söyle nasıl dejik yani İslam olunuyorsa öyle olayım, yeter bırak senin olayım, dininiz dört demiş bırak ben ikinci olayım, açlık yokluk dediğin nedir ki, bırak ben senle öleyim yeter ki ocağında bahçende gül reyhan köle olayım. Al beni götür dejiklerin içine soranlara esirim dersin yeter ki seninle olayım kurban olmuş bir kere bu yürek sana, daha ne istersen o olayım, ne olayıııımmm
—Demedin demeyesin! Sendeki fırtına bendenden geçmektedir, mesele sevdaysa valla mecnun sevdasından beter. Lakin asil benim sana olan sevdam… Gel gör ki zaman yanlış, yer yanlış, ortam yanlış, sen yanlış ben yanlış, dünya yanlış.
