Sorsan GAP’ın başkentiyiz, tarım kentiyiz, hububat ambarıyız falan…
Ama ne yazık ki bir kez daha gördük ki; Biz aslında sadece havaymışız.
Her şey havada kalıyor ve biz sadece insanlarımızı toprağa veriyoruz.
Türkiye’nin en verimli arazileri Şanlıurfa’dayken, Şanlıurfalılar gurbete gidip tarım işinde çalışıyor. Her yıl onlarca vatandaşımız ya trafik kazalarında ya sel olaylarında; hastalıktan veya kanallarda boğularak can veriyor.
Peki neden?
Oturup bir düşünmek lazım!
"Neden bu haldeyiz" diye. "GAP’la birlikte Şanlıurfa cazibe merkezi olacak" dendi…
Oldu mu?
Hayır.
"Atatürk Barajıyla araziler sulanacak, çiftçiler daha çok kazanacak" dendi…
Öyle oldu mu?
Hayır.
"Elektrik üretip, Şanlıurfa en ucuz elektriği kullanacak" dendi…
Şanlıurfa elektrik yüzü görmüyor.
Fabrikalar kurulacak, istihdamın önü açılacaktı; Şanlıurfa’nın yarısı işsiz.
Bu ve bunun gibi birçok sözün büyük bir kısmı havada kaldı.
Gelinen noktada, Şanlıurfalıların neredeyse yarısı tarım işçisi olarak farklı kentlere gidiyor. Son olarak da Konya’da meydana gelen trafik kazasında 7 vatandaşımızı toprağa verdik. Yani aslında bu kutsal toprakları sadece mezar olarak kullanıyoruz. Ne kadar acı bir durum değil mi?
Verimi ile sadece Türkiye'nin değil dünyanın sayılı tarım merkezlerinden birisi olması gereken topraklarımızı değerlendiremiyoruz, insanlarımızın iş gücüne açamıyoruz.
Yeter artık!
Bu sorun bir an önce çözüme kavuşmalı ve insanlarımız kamyon kasalarında ölümle değil, kendi topraklarında vatanına milletine artı değer olarak yaşamalı, yaşatmalı...
