Hep sıradan cümlelerle yaşıyoruz bu hayatı değil mi?
Sevdiğimiz birisi için: “O olmazsa yaşayamam ama yaa” ile başlayıp O olmadıktan sonra daha güzel ve çılgınca yaşadığımız gibi.
Belki de gerçek manada sevmemişizdir hiç, birisini.
Klişe seviyoruz bu hayatın içindekileri ve sıradanlığın hazzıyla kendimizi avutuyoruz sanki.
Öyle değil mi?
Oysa sevmek nasıl tarif edilebilir ki en güzel?
Ya da en güzel nasıl sevilir ki?
İşte bunu gerçekten bilemiyoruz belki...
Dünyanın en naif hissidir sevmek bana göre.
Tarif edilmesi de pek imkanı olmayan bir duygudur.
Aynı zaman da dilden dile dolaşıp, aynı bardakta ağızdan ağıza dolaştırılan sırlı bir sudur.
Ömrü naz uğruna, kışı güz uğruna, papatyaları da hakiki olmayan sevginin uğruna harcadık hep.
Evet sadece hakiki sevmeyi murad edenin hakkıdır papatyaları sevmek.
Ve naz ancak hakikaten sevilene yakışır.
Hatta şiir bile hakiki sevilene yazılır. Gerisi beyhude çizilmiş iki çizik, ya da anlamsız bir iki satır...
Hakk ve hakikati hakiki mana da sevmek lazım.
Gerisi günah olur sonra neme lazım.
Dedim ya öyle beylik laflarla sevgi mi olur?
Sevgi dediğin kalbin en derininden eder zuhur.
Hem öyle saatlik nefis uğruna gösterilmez sevgi?
Öyleyse Mecnun ve Leyla’nın yaptıkları neydi?
Tabiki hakiki manada sevginin kutsal ilahi aşka dönüştürülmüş sevgi Okyanus’unun bir katresiydi.
Değerli okurlarım sevgi kavramı günümüz dünyasında basitleştirilmiş ve sıradanlığın zirvesine çıkarılmış bir halde olup, hakiki mana da sevmek, çıkarsız ve tamamen yürekten sevmek, hatta nefsi arzuları ortaya koymadan sevmek neredeyse imkansız bir vaziyet almış durumda.
Ziynet Eşyası için sevmek olmuş moda, mal mülk veya vasıta için sevmek ise bu modanın baş aktörleri olmuş durumda. makam için sevmek veya sevmiş bulunmak için sevmek varken gerçek sevmek zaten kimin umurunda?
Gelin samimi bir sevginin gücüne inanalım ve illa sevgi azığımızı tüketeceksek içten ve samimi sevelim. Onun verdiği görünmeyen enerjinin gücünü keşfettiğimizde ise ayrı bir hazzın doruğuna ulaşacağımızı unutmayalım.
Gittikçe karmaşıklaşan bu dünya düzeninde sevmeyi basite indirgemeden ama aynı zamanda karmaşık hale getirmeden sevelim.
Hem sevelim ki sevilelim.
Son olarakta Yunus Emreden bir sözle konumuzu nihayete erdirelim.
Gelin tanış olalım,
İşi kolay kılalım
Sevelim sevilelim,
Dünya kimseye kalmaz.
Saygılarım ve en içten sevgilerimle...
Yorum Yazın
Facebook Yorum