ÇÜNKÜ BİZ URFALIYDIK

Bizler bu şehrin çocuklarıydık
Aynı havayı solar
Ayni küpten su içerdik
Kuru ekmeğe fırenk suyu sürer
Üstüne acı kuru isotu serperdik
Zuvağlarda birbirimizle henekleşir
Çeşit çeşit oyunlar oynar,
Peste kurar, gülle yapardığ.
Kimimiz Büyük yol şeniği
Kimimiz Eyyubiyeliydik.
Bazen çekişirdığ ama
Sabahı barışırdık.
Keyfimiz bir, kederimiz birdi.
Dağa, bağa,sinemaya giderdığ
Böyüklerimizin üç metre gerisinde yerirdığ,
Küçüklerimizi sever komşularımıza hürmetkardığ.
Aspap arhasına gider, türküler söyler,
Başımızda damat aspabiyle döner oynardığ.
Bösböyük bir şeherde yaşardığ amma,
Sanki hepimiz bir ev gibiydığ.
Zenginlerimiz fakirlere kol kanat açar,
Fakirlerde haddini bilirdi.
Ailelerimizin kimisi esnaf, kimide çiftçiydi.
Herkes hemtaşı ile gezerdi.
Ayni mehlenin çocukları
Beraber kehveye giderdığ
Çoğ bir eğlencemiz yoktu
Heftada bir sinemaya ayda bir konsere giderdiğ
Yazın damda tahtın üstünde yatar
Göz kırpan yıldızları sayardığ
Kışın yağmur yağanda,damları loğlar
Kar yağdımı karlarını atardığ
Sıra gezer, etli kıfteler yapardığ
Tabağ tabağ şireler çıkardı
Etlıkiftenin yanında eşkilinin dadı başka olurdu
Dedimya kurban,yasımız bir keyfimiz birdi
Biri öldümü üç gün taziyesindeydığ
yemek yapar, Mırra dağıtırdığ
Yasına kederine ortağ olurdığ
Düğünlerde mendil alıp baş çekerdığ
Çünkü biz Urfalıydık
Çünkü biz bu şehrin çocuklarıydık.