Bizim zamanımızda

Bizim ana babamız, okula derslere öğretmene imrendirip özendirirdi. 

Sende başarılısın, akıllı edepli terbiyelisin der, yamalı da olsa harçlığında bulunmasa ve başkaları yanında yerse tok gibi durulurdu.

-Öğretmeni överlerdi olumsuz konuşmaz ne derse odur denilirdi. 

-Ana babayı baba anayı çocuğun yanında küçük düşürmezdi "ananız yada babanız ne derse odur" derlerdi.

-Çocuğun yanında nenesi dedesi karalanmaz saygı sevgi şefkat görürdü.

-Bizlerin yanında yoksulluk para kazanma kaybetme konuşulmaz bizlerde kaygı duymazdık.

-"Senden bir şey olmaz okusan ne olacak" asla duymadık bilakis okuma yazma bilmeyen ana baba okumamızı vatana millete faydalı olacağımızı empoze ederdi.

-Engelli olanlar için alay edilmemesini, engelli olanlara destek çıkılması öğütlenir şefkatli olunması istenilirdi.

-Bu senden daha, iyi bak kafası nasıl çalışıyor, sende iş yok diye örnek göstermezlerdi.

ÖĞRETMENE SAYGI VARDI

ANA BABA'YA SEVGİ ŞEFKAT ANLAYIŞ VARDI

NENE DEDE EVİN BAŞ DEĞERİ BAŞ TACIYDI

YOKSULLUK ZENGİNLİK BİLİNMEZ ANA BABA SADECE OKUSUN KARNI DOYSU TOPLUMA SAYGILI OLSUN DÜŞÜNCESİNDEYDİ

ANA BABA EVLADIN KIZ ERKEK CİNSİYETİNİ AYIRMADAN İLLA OKUL DER VE SEN FALAN FİLAN OL, DOKTOR OL Kİ, BİZLERE BAKASIN DERDİ.

ENGELLİ OLANI KARŞIDAN KARŞIYA GEÇİRİNCE Kİ MUTLULUĞU ANINDA EVDE ANLATILIRDI

FALAN OKULUNU AKSATSA BİLE DERSLERE ÇALIŞAMAMASA BİLE SEN ONU GEÇ DAHA DA BAŞARILI OL DEMEZ, SOR BAKALIM BİR DERDİ VARSA YARDIMCI OL DENİLİRDİ.